AVIG (Artsen Vereniging Integrale Geneeskunde) is opgericht op 1 januari 2012. De vereniging zet zich in voor de promotie en ontwikkeling van integrale geneeskunde, met een sterke focus op de wetenschappelijke onderbouwing daarvan. Binnen AVIG wordt een brug geslagen tussen reguliere en complementaire geneeskunde. Voor meer informatie over integrale geneeskunde kunt u hier klikken.
Alternatieve geneeskunde, ook bekend als complementaire of additieve geneeskunde, omvat alle behandelmethoden die buiten de reguliere geneeskunde vallen. Voorbeelden hiervan zijn homeopathie, acupunctuur en orthomoleculaire geneeskunde. Orthomoleculaire geneeskunde, ook wel voedingsgeneeskunde genoemd, betreft een complementaire behandelwijze met een wetenschappelijke basis. Het doel van deze therapie is het bevorderen en herstellen van de gezondheid en het tegengaan van ziekteprocessen.
Complementaire geneeskunde vormt een aanvulling op de reguliere geneeskunde. Het fundamentele uitgangspunt van de complementaire benadering is dat ziekte wordt beschouwd als een indicatie van een verstoring in het gehele menselijk systeem. De behandeling is daarom gebaseerd op een holistische visie, waarbij de mens in zijn totaliteit centraal staat.
De complementaire geneeskunde berust op de volgende natuurprincipes:
- Gebruik van therapieën en middelen zonder lichaamsvreemde stoffen.
- Toepassing van zachte, langzame en regulerende werkingen.
- Behandeling die zich richt op het gehele menselijke systeem.
- Aanpak van de oorzaak in plaats van enkel de symptomen.
De mens beschikt over een niet-tastbare levensenergie die het lichaam in staat stelt zichzelf te herstellen, bijvoorbeeld bij wondgenezing of herstel van griep, mits het lichaam zich in een goede conditie bevindt (meer informatie). Echter, door diverse verstorende factoren zoals milieuvervuiling, ongezonde voeding, langdurige stress en trauma, raakt het natuurlijke evenwicht van het lichaam verstoord. Dit resulteert in signalen op zowel psychisch als lichamelijk vlak, zoals een gevoel van onwelzijn, hoofdpijn, onverklaarbare vermoeidheid en stressgerelateerde klachten. Indien deze signalen aanhouden, kunnen ze uiteindelijk leiden tot chronische aandoeningen en fysieke of psychische ziekten. Vaak zijn dergelijke klachten in een vroeg stadium niet meetbaar via bloedonderzoek, urineanalyse of beeldvorming, maar vormen ze wel een indicatie dat er sprake is van een disbalans.
Complementaire geneeskunde richt zich op het begrijpen van de oorzaken van ziekte en pijn met als doel de klachten te verlichten en het welzijn te verbeteren. Deze behandelwijze beschouwt de mens als een geheel van lichaam en geest. Aangezien ieder individu uniek is, vereist de benadering een persoonlijke aanpak. Dit heeft geleid tot de ontwikkeling van diverse therapieën, elk met een eigen invalshoek.
De orthomoleculaire geneeskunde werd in 1968 geïntroduceerd door prof. dr. Linus Pauling, chemisch ingenieur en hoogleraar. De term 'orthos' is afgeleid van het Grieks en betekent ‘juist’, ‘recht’ of ‘gezond’, terwijl 'moleculair' betrekking heeft op moleculen. Deze benadering streeft ernaar de lichaamscellen te voorzien van optimale hoeveelheden voedingsstoffen. Licht speelt hierbij een cruciale rol als een van de belangrijkste bronnen voor het lichaam. Meer hierover kunt u lezen in dit artikel over licht, voeding en beweging.